Blog | Profile | Archive | Email | Design by | Name Of Posts


˙·٠•●♥حس زیبا ♥●•٠·˙

 بـِزَن روزگـار ...! 

     دلواپـَسی هایـَم را رها میکـَنم 

      تا برقـصم برایـت 

       بـه سازت ... 


او که مرا وِل کـَرد ... 

       اما ... 


       شـاید " تـو " ... 

مستــِ نِگـ ـاهـَم شـَوی ...

 

نمي دانم چرا هروقتي كه راه زندگي هموار ميگردد

بشر تعقيرحالت مي دهدخونخوارميگردد

به وقت عيش ونوش مينوازد ساز بي ديني

به وقت تنگدستي مومن وديندار ميگردد

دراين دنيا كه حتي ابر نميگريد به حال ما

همه از ما گريزانند تو هم بگذر ازاين تنها

 

رفيقان يك به يك رفتند مرا با خود رها كردند

همه خود درد من بودند گمان كردم كه هم دردنند

اگر يار مرا ديدي به خلوت بگو اي بي وفا ای بی موروت

غم دادي غم خواري نكردي جوابت باشد به فرداي قيامت

ای نشسته درخیال من، فراموشم مكن

     با فراموشی و تنهایی، هم آغوشم مكن

     زندگانی می كنم چون شعله با خود سوختن

   زنده ام با سوز و ساز خویش، خاموشم مكن

 می تراود تا شراب بوسه از جام لبت

     از شراب تلخ تنهایی قدح نوشم مكن

       دودم و از شعله دارم دامنی رنگین به بار

         این شرر از من مگیر از نو سیه پوشم مكن

           چون صبا در جستجوی خود به هر سویم مكش

              همچو گیسوی سیاهت خانه بر دوشم مكن

           این دل درد آشنا را در شرار غم بسوز

        هر چه می خواهی بكن اما فراموشم مكن