Blog | Profile | Archive | Email | Design by | Name Of Posts


˙·٠•●♥حس زیبا ♥●•٠·˙

دِﻠَـﻣ ڪَمـﮯ ﮬَـوآﮮ /نآبِ اِنسـآنیَّت/ مـﮯ خـوآهـَد ؛

تآ ریـﮧ ﮭآیـَم رآ پآڪ سآزَم اَز هَرآنچـِﮧ /هـَواے آلُودِه/ اَست

دِلَـﻣ ڪﻣﮯ /اَشـڪ/ مـﮯ خـوآهـَد ؛

نـَﮧ بـَرآے اینکـﮧ تَنهـآ/ دِلَـﻣ /رآ آرآم سآزم نـَــﮭـ !!!

بَلـڪِه /نآپآڪﮯ هـآی چِشمآنَم/ رآ شَستِشو دَهـَم.

دِلـمـ ڪﻣﮯ /چِشم/ مـﮯ خوآهــَد ؛

/چـِشمِ روح/ تآ بِبینـــــــــد هَرآنچـــــــــه جُــــــــز خویشـــــــتَن رآ

دِلـَمـ ڪﻣﮯ /سیــگــآر/ مـﮯ خــوآهـــــد ؛

از آنهــــآ کِـﮧ روزِگـــــآرآنـﮯ دور/ پـــــِدَرَم /مـﮯ کِشـــــید

تآشــــآیَد /غُصِـــﮧ ﮭآیَش/ رآ هَمـــرآه آטּ دود ڪُنَد

غآفِل اَز ایــــــنکِـﮧ /ذَره ذَره ﮮ وُجــــودَش /رآ دآرد دود مـﮯ ڪُند...

دِلَمـ ڪﻣﮯ ///خـــــُدآ ///مـﮯ خـــــوآهــــَد

هَمــــآטּ کـﮧ دَر اﻴטּ /نـَزدیـڪﮯ/ است..

 

عاشقانه.تنهایی.حس زیبا.درد دل .دلنوشته ها

+نوشته شده در جمعه 24 مرداد 1393برچسب:دِﻠَـﻣ ڪَمـﮯ ,درد دل,دلنوشته,حس زیبا,عاشقانه ها,متن زیبا,متن عاشقانه,عکس زیبا,خدا,انسانیت,هوا,اشک,عکس,ساعت18:36توسط وحید SODAGAR | |

בیشَب פֿـבا آهِسـتـﮧ בر گُوشَـم گُفت :

בیگـﮧ بَســـﮧ !

بارانَــم از اَشڪهایت פֿـجاَلت مے ڪــَشـב ...!!!

يـــادش بـــפֿــيـر

مــטּ بـــودҐ و آرزوے تـ[]ـو

و اویــے وجــود نـداشـت

ايـــטּ روزهــا . . .

تـ[]ـويـے و او

مـــטּ مـــانـدҐ و פֿـــدا . . .

+نوشته شده در پنج شنبه 29 فروردين 1392برچسب:یادش بخیر,من,بودم,ارزو,او,وجود,ماندم,خدا,درد دل ,دلنوشته,متن زیبا,متن تنهایی,شعر زیبا,شعر تنهایی,عکس زیبا,عکس دختر,عکس,ساعت22:51توسط وحید SODAGAR | |

گم شده ام در هجوم پريشاني هايم

خداي ِ خوبي ها

کمک کن کمي بيشتر از هميشه لمست کنم

پروانه ها را

بيشتر به ملاقاتم بفرست.

خیلـــی کـــه دلتنگــــــــ میشـــم

    بــه آسمـــون نگـــاه میکنــــم!

      دلــــم قـــرص میشـــــه کـــه

       تــــو هـــم زیـــر همیـــن سقفــــی...!

همیشــــه بــرایـــم ســوال استـــــــــ :

   اگــــــر قــــــــرار بــــــود

     روزی او را نــــــداشتـــه بــاشـــم،

       چــرا خـــدا خــــواستــــــــــــ

           کـــه دوستــــش داشتــــه بـــاشـــم؟!!

خدا خیر بدهد کفشهای بندی را ....

که رفتنت را حتی دقیقه ای به تاخیر می اندازند ..

 آسمـان هـم کـه بـاشی

بـغلت خـواهــم کـرد … 

فـکر گـستـردگـی واژه نبـاش 

هـمه در گـوشه ی تـنـهایـی مـن جـا دارنـد …

پـُر از عـاشـقـانـه ای تـو 

دیـگر از خـدا چـه بـخواهــم ؟؟؟…
 

گر مانده بودی .. تو را تا به ارش خدا میرساندم

اگر مانده بودی .. تو را تا دل قصه ها میکشاندم

اگر با تو بودم .. به شب های غربت که تنها نبودم

اگر مانده بودی .. ز تو می نوشتم تو را می سرودم

 مانده بودی اگر نازنینم .. زندگی رنگ و بوی دگر داشت

این شب سرد و غمگین غربت .. با وجود تو رنگ سحر داشت

با تو این مرغک پرشکسته .. مانده بودی اگر , بال و پر داشت

با تو بیمی نبودش ز طوفان .. مانده بودی اگر , همسفر داشت

هستیم را به آتش کشیدی .. سوختم من ندیدی ندیدی

مرگ دل آرزویت اگر بود .. مانده بودی اگر , می شنیدی

با تو و عشق تو زنده بودم .. بعد تو من خودم هم نبودم

بهترین شعر هستی را با تو .. مانده بودی اگر !  می سرودم

 

آه ای فلک ای آسمان

تا کی ستم بر عاشقان

تا کی بگم آه ای خدا

 

+نوشته شده در چهار شنبه 30 اسفند 1391برچسب:آه,فلک ,اسمان,درد دل,ستم,عاشقان,شعر ,شعر تنهایی,عاشقانه ها کارتپستال,عکس تنهایی,چرا,غم ها,دوست,خدا,شهرم,,ساعت11:24توسط وحید SODAGAR | |

زدم فریادخدایا این چه رسمیست.

رفیقان را جدا کردن هنر نیست.

رفیقان قلب انسانند خدایا.

بدون قلب چگونه می توان زیست.

+نوشته شده در سه شنبه 29 اسفند 1391برچسب:رفیق,فریا,خدا,متن تنهایی,متن زیبا,قلب,زیستن,انسان,تنهایی,هنر,جدا,ساعت22:17توسط وحید SODAGAR | |

 

از زشت رویی پرسیدند:

آن روز که جمال پخش می کردند، کجا بودی؟ گفت: در صف کمال...

* سعی نکن در زندگی بهترین قطار را سوار شوی،

سعی کن بهترین ایستگاه پیاده شوی.

مهم نیست که وسیله تو برای رسیدن به محبوب چیست؟

مهم این است که تو به بهترین محبوب بیندیشی. 

در دنیا زشت ترین و تلخ ترین چیزها می تواند،

وسیله رسیدن تو به قشنگ ترین و شیرین ترین محبوب دنیا باشد.

* کافی است تو مروارید باشی. خود خدا این گونه نقاشی اش را ترسیم کرده

 که بر سر صیاد می کوبد و او را تا حد مرگ می رساند

که برای یافتن تو به عمق دریاها بیاید.

فراموش نکن؛ تو فقط باید مرواید باشی. همین.

 

برو خیالت نباشه

  رفیق نیمه راه من

     اگر چه این بغض غریب 

       نشسته در نگاه من

        برو به خواسته هات برس

         فکر دل منو نکن

        برای ناله های دل

        فکر شنیدن و نکن

        الهی نازنین من

          بری به خواستت برسی

             نفرین نمیکنم تو رو 

               پیش خدای بی کسی

                 به فکر این دلم نباش

                  خیال نکن در به دره

                    که یه جوری بعد تو هم

                      عمر منم می گذره

                           خدا میدونه دردمو

                         تو که غریبه ای باهام

                       نمیدونم چی کار کنم

                             بااشک روی گونه هام

 نمی دانم چه می خواهم خدايا

به دنبال چه می گردم شب و روز

چه می جويد نگاه خسته من

چرا افسرده است اين قلب پرسوز

ز جمع آشنايان می گريزم

به كنجی می خزم آرام و خاموش

نگاهم غوطه ور در تيرگيها

به بيمار دل خود می دهم گوش

گريزانم از اين مردم كه با من

به ظاهر همدم و يكرنگ هستند

ولی در باطن از فرط حقارت

به دامانم دو صد پيرايه بستند

از اين مردم كه تا شعرم شنيدند

برويم چون گلی خوشبو شكفتند

ولی آن دم كه در خلوت نشستند

مرا ديوانه ای بدنام گفتند 

دل من ای دل ديوانه من

كه می سوزی از اين بيگانگی ها

مكن ديگر ز دست غير فرياد

خدا را بس كن اين ديوانگی ها

سر مشق های آب بابا یادمان رفت

رسم نوشتن با قلم ها یادمان رفت

گل کردن لبخند های هم کلاسی

با یک نگاه ساده حتی یادمان رفت

ترس از معلم، حل تمرین پای تخته

آن زنگ های بی معما یادمان رفت

راه فرار از مشق های توی خانه

"ای وای ننوشتیم خانم" یادمان رفت

آن روز ها را آنقدر شوخی گرفتیم

جدیت"تصمیم کبری" یادمان رفت

شعر "خدای مهربان" را حفظ کردیم

یادش بخیر اما خدا را یادمان رفت

در گوشمان خواندند رسم آدمیت

آن حرف ها را زود اما یادمان رفت

فردا چه کاره میشوی؟"موضوع انشاء"

ساده نوشتیم آنقدر تا یادمان رفت

دیروز تکلیف آب بابا بود و خط خورد

تکلیف فردا نان و بابا یادمان رفت


 

+نوشته شده در یک شنبه 20 اسفند 1391برچسب:کودکی,خدا,سرگذشت,نان,کبری,تصمیم کبری,انشا,تمرین,معلم,شوخی,,کلاس,لبخند,ساعت9:56توسط وحید SODAGAR | |

یا رب به در تو روســیاه آمده ام
بر درگه تو به اشک و آه آمده ام

اذنم بده راهم بده ای خـالق من
افکنده سر و غرق گناه آمده ام

عمرم به گناه ومعصیت شد سپری 
با بار گنه حضور شاه آمده ام

گم کرده ره و منزل پرخوف وخطر 
طی کرده بسوی شاهراه آمده ام

یارب تو کریمی و رحیمی و عطوف
بــا عــذر و اشــتـبـاه آمــده ام

غــفــار توئی صــمـد توئی بـنـده منم
محتاجم و با حال تباه آمــده ام

با بـیـم و امـیـد و حـالـت اســتــغــفـار
با چشم تر و نامه سیاه آمده ام

یـا رب تــو بــده بـــرات آزادی مـن
درمـانده مـنم بهر پـنـاه آمـــده ام

من معترفم به جرم و عصیان و گـناه
در بـارگـهت چو پرِّ کاه آمده ام

دریای کــرم توئی و مـن ذره خــاک
با لطف تواینگونه به راه آمده ام

دسـت مـن افـتـاده نـالان تـو بـگـیـر
چون یوسفم و ز قعر چاه آمده ام

یا رب به مـحـمـد و عـلـی و زهـرا 
پهـلوی شکـسته را گواه آمـده ام

حقّ حـسـن و حسـیـن و اولاد حسین 
نـومـید مکن که روسیاه آمده ام

بـر نــامــه اعـمـال مـحـبـت نـظـری
بر عمر گذشته عذرخواه آمده ام

چـرا مــردم قـفـس را آفــریـدنـد ؟

چـرا پـــروانـ ه را از شــاخـ ه چـیـدنـد ؟

چـرا پــرواز هــا را پـــر شـکستــنـد ؟ چــرا آوازهــا را ســر بـــریـدنـد ؟ 


پــس از کشـف قـفـس پـــرواز پــژمــرد،

ســرودن بــر لــب بـلبـل گــره خـــورد

کـلاف لالـ ه ســردرگــم فـــرو مـــانـد،

شــكفـتــن در گـلـوي گـل گــره خـــورد


چــرا نـيــلوفـــر آواز بـلبـل بـ ه پـــاي ميــلـ ه هــاي ســرد پــيـچيــد ؟

چــرا آواز غــمگيــن قـنــاري درون سيــنـ ه اش از درد پـيـچيــد ؟

چــرا لبــخنــد گل پــر پــر شـد و ريــخـت ؟

چــ ه شــد آن آرزوهــاي بــهاري ؟


چــرا در پــشت ميــلـ ه خــط خــطـي شــد صــداي صــاف آواز قــنــاري ؟

چــرا لاي كتـــابــي ،‌خــشك كــردن بــراي يـــادگاري پيــچــكـي را ؟

بـ ه دفـتــرهــاي خــود سنــجـاق كـردن پــر پــروانـ ه و سنـجـاقــكـي را ؟


خـــدا پــر داد تــا پـــرواز بـــاشد ،‌گلــويــي داد تــا آواز بـــاشــد

خـــدا مـــي خـــواست بـــاغ آسمـان هــا 

بـ ه روي مــا همـيـشـ ه بــاز بـــاشــد

خـــدا بـــال و پـــر و پــــرواز شـــان داد 

ولـــي مــردم درون خـــود خـــزيــدنــد

خـــدا هـفت آسمـان بـــاز را ســاخـت

ولـــي مـــردم قـفـس را آفـــريــدنــد!!


(قـیـصر امیــن پـــور)

+نوشته شده در شنبه 19 اسفند 1391برچسب:قفس,قیصر امین پور,قیصر,گل,پروانه,خدا,درخت,قناری,شعر عاشقانه,شعر,سخن بزرگان,ساعت22:55توسط وحید SODAGAR | |

ماه من غصه چرا ؟

  آسمان را بنگر، که هنوز، بعد صدها شب و روز

     مثل آن روز نخست، گرم و آبی و پر از مهر به ما می خندد


      یا زمینی را که، دلش از سردی شبهای خزان نه شکست و نه گرفت 

       بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید

      و در آغاز بهار، دشتی از یاس سپید، زیر پاهامان ریخت

 
    تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست 

    ماه من غصه چرا ؟

    تو مرا داری و من هر شب و روز، آرزویم همه خوشبختی توست

       ماه من، دل به غم دادن و از یاس سخن ها گفتن 

          کار آن هایی نیست که خدا را دارند

           ماه من، غم و اندوه اگر هم روزی، مثل باران بارید


          یا دل شیشه ای ات از لب پنجره عشق، زمین خورد و شکست

        با نگاهت به خدا چتر شادی وا کن

     و بگو با دل خود که خدا هست، خدا هست هنوز

  او همانیست که در تارترین لحظه شب، راه نورانی امید نشانم می داد 

  او همانیست که هر لحظه دلش میخواهد همه زندگی ام، غرق شادی باشد 

    ماه من... غصه اگر هست بگو تا باشد


        معنی خوشبختی، بودن اندوه است 

           اینهمه غصه و غم، اینهمه شادی و شور 

                چه بخواهی و چه نه ،میوه یک باغند


                       همه را با هم و با عشق بچین، ولی از یاد مبر

                    پشت هر کوه بلند سبزه زاری است پر از یاد خدا 

                و در آن باز کسی می خواند که


             خدا هست

            خدا هست

 خدا هست هنوز

+نوشته شده در شنبه 19 اسفند 1391برچسب:ماه,غصه,خدا,عشق,باران,شب,روز,خورشید,نور,گرم,زمین,بهار,یاس,سپید,متن زیبا,متن عاشقانه,عاشقانه,,ساعت22:29توسط وحید SODAGAR | |

می خواهم خودم را برایت فدا کنم

ذره ذره

تکه تکه...

می خواهم خودم را آن قدر قسمت کنم؛

تا همه بگویند:

خدا من را قسمت تو کرد...!

+نوشته شده در جمعه 18 اسفند 1391برچسب:خدا,ذره,ذره ذره,عشق,i love you, دوست داشتن,دوست,تکه تکه,عاشقانه,عشق,عکس عاشقانه,عکس,غمناک,,ساعت22:11توسط وحید SODAGAR | |

خداوندا

تو میدانی که من دلواپس فردای خود هستم.

مبادا گم کنم راه قشنگ آرزوها را ، مبادا گم کنم اهداف زیبا را ،

دلم بین امید و نا امیدی می زند پرسه ، می کند فریاد می شود خسته….

مرا تنها تو نگذاری….

 دل که تنگ باشد دیگر مرد و زن ندارد !

اشک می دود تا گوشه چشمانت

و سُر می خورد روی گونه ها ...

.
.
.

دل که تنگ باشد

تنهایی اتاقت را با خدا هم تقسیم نمی کنی ...

+نوشته شده در جمعه 11 اسفند 1391برچسب:دلتنگ,عاشقانه,عکس,عکس عاشقانه, اموزنده,شاعرانه,مرد و زن,گوشه,چشم,تنهایی,خدا ,اتاقت,ساعت20:30توسط وحید SODAGAR | |

دلم تنـــگ است از دنیـا چرایش را نمـی دانـم

       من این شعـر غـم افـزا را شبی صد بار می خوانم

           چه می خواهم از این دنیا، از این دنیای افسونکار

             قســــم بر پاکـی اشکـــــم جوابم را نمی دانم

             شروع کودکی هایـم سرآغـاز غمــی جانکــاه

            از آن غـم تا به فرداهـا پر از تشـویش، گریانـم

بهــار زندگی را مـن هــــزاران بار بوییــدم

       کنـون با غصـــه می گویـم خداونـدا پشیمانم

          به سـوی درگـه هستــی هزاران بار رو کردم

            الهی تا به کی غمگین در این غم خانه می مانم

             خدایــا با تو می گویم حدیث کهنـه ی غم را

            بگو با من که سالی چند در این غم خانه مهمانم

         دلم تنـــگ است از دنیا چرایش را نمی دانم

ولی یک روز این غم را ز خود آهسته می رانم

خدایا مرا ببخش 

از اینکه

همیشه از تو می خواهم

اما تو رانمیخواهم

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 68 صفحه بعد